Aankomst in Nsanje

Zoals ik aan het eind van de vorige blog al zei: verder met mijn aankomst in Nsanje!

Alvast een waarschuwing, dit wordt echt een lang verhaal!!!

Van te voren had ik al veel gehoord over Nsanje. Over het algemeen als we (de net aangekomen volunteers) ergens aan een Malawiaan vertelden waar we geplaatst waren, kregen we de volgende reactie:: Salima (nice!!), Lilongwe (welcome), Machinka (oooh, beautiful place, jou must go the the Zomba Platform), Chikhwawa (Beautiful, in the hills!! But it is a bit hot!!), Blantyre (nice, the big city), Nsanje (What!!!!! (met grote ogen…)). Vervolgens werd mij als eerste verteld dat het hot is in Nsanje… En daarna werd er alleen nog maar gelachen… Dus…. En dit alles tot grote hilariteit van mijn mede cursisten (en dan met name Doris…). Het zei al iets over waar ik terecht ging komen. Maar goed.

De weg van Lilongwe naar Nsanje was echt zo mooi. Lilongwe ligt in de heuvels, waarna je de bergen inrijd tot iets voorbij Blantyre. Dan kom je op de Escarpment uit, vanwaar je uit kan kijken over de Lower Shire waar ook Nsanje in ligt. Jammer genoeg waren er veel lage wolken, waardoor het uitzicht er even niet helemaal was. Maar de trip Blantyre-Nsanje zal ik nog regelmatig maken, dus die komt!!! Onderweg zie je wel veel armoede en krotten.. Dat is ook wel weer een eye-opener…

Bij aankomst in Nsanje had ik in eerste instantie niet eens door dat ik in een bewoonde plaats was… Ik zag alleen een bord en een hoop groen en bomen… De lodge is, naar wat wij gewend zijn, armoedig. De kamer die ik kreeg was bedompt, geen wc-bril, afbladerende muren, oude kranen, krakkemikkige kast etc.. En heel goed in schoonmaken zijn ze hier ook niet… Mijn spullen werden in de kamer in gegooid, Victor (mijn employer) moest weg en toen bleef ik beduusd achter met Byson de driver die me vroeg wat ik wilde doen…. Wist ik veel!!!!! Hij stelde voor om me naar Josephine te brengen, de andere VSO volunteer in het dorp (ik weiger het hier een stad te noemen, hoewel het wel de hoofdstad van het district is…). Jose ving me gelukkig liefdevol op en heeft me wat te eten gegeven en we hebben wat gekletst, kennis gemaakt en met haar 2 jaar oude dochtertje Meggi gespeeld. Later op de dag heeft ze me de markt laten zien (schok 2). Er is zo weinig te koop!! Het enige wat ik zag was: tomaat, soort bonen, tomaat, bananen, avocado, tomaat, en nog wat groene dingen waarvan ik geen idee heb wat het is… wat kook-olies en plastic bakken, zout en dat was het ongeveer. Check… Na een rondje op de markt en wat eerste inkopen (tomaat, bananen en avocado ;-) ). Heeft ze me het enige redelijk hygiënische restaurantje laten zien (na me op het hart gedrukt te hebben absoluut niet in de lodge te eten (volledig gebrek aan hygiene)). Ondertussen belde Byson of we naar het café kwamen. Hier een cola en een biertje gedronken met hem en wat bekenden, waarvan een aantal ook mijn toekomstige collega’s zijn. Eigenlijk was dat wel weer heel gezellig en kreeg ik weer een beetje moed… (die had ik even echt totaal niet meer).

’s-Avonds was de Africa Cup Finale tussen Nigeria en Burkina Faso. Malawianen zijn gek op voetbal, dus dat moest natuurlijk bekeken worden. Tot mijn vreugde besloten een aantal om de wedstrijd in het café op het terrein van mijn lodge te gaan bekijken. Byson bracht mij en Jose er alvast heen, waar Jose en de jongens me geholpen hebben om mijn dongel aan de praat te krijgen.

Terwijl ik me een beetje ging proberen te installeren kwam ik op de gang geheel onverwacht Al tegen. Een Filipijnse jongen die hier voor VSO een agriculture project draait. Ik wist dat hij hier geplaatst was, maar ik had in Lilongwe gehoord dat hij, nog voor mijn aankomst, naar Lilongwe af zou reizen om met een groep VSO-ers op reis te gaan naar Tanzania. Bleek dus dat hij maandag pas zou vertrekken! Al leeft al 2 maanden in de lodge (hij vertrekt in april ook weer, dus hij neemt geen huis) en heeft zich hier volledig geïnstalleerd. Met eigen koelkast, grotere kamer (met 2 ramen!!), eigen kookplaat etc. Echt een soort studenten woning. De schat heeft me gelijk beloofd dat ik zijn kamer en spullen gewoon mocht gebruiken in de eerste 2 weken dat hij weg was, zodat ik me ook rustig kon installeren. Dus nu had ik een koelkast, kookplaat, extra tafels, pannen, bestek etc. tot mijn beschikking!!! Jippie!!!

De volgende ochtend heeft Al een heerlijk ontbijt voor me gemaakt, me een pot pindakaas gegeven (waar hij een spontane liefdesverklaring voor terug kreeg) en me de sleutel van zijn kamer gegeven. Ik mocht wat later beginnen van Victor, dus rond een uur of negen ben ik maar eens naar mijn werk gewandeld. Overigens is zo ongeveer alles binnen het dorp op zo’n 5 tot max 10 minuutjes loopafstand (en dat terwijl mijn Lodge aan de oostelijke rand van het dorp ligt en het kantoor waar ik werk aan de west-rand…). Maar goed.. Ook wel weer makkelijk. Op het kantoor verwelkomde Victor me, die me mijn werkplek liet zien (ik deel een kantoor met Victor) en vooral heeeel veel leesvoer. Oke…

In de lunchpauze (iedereen gaat naar huis tijdens de lunch) bleek ik de betere kamer gekregen te hebben waar ik om gevraagd had. Jippie!! Tegenover Al, met ook twee ramen en twee tafeltjes en een wc-bril, en een kapstokje en meer ruimte!! Dus gelijk verhuizen!!!

Na de lunch wilde ik ‘even’ langs de bank wandelen om toch eindelijk een account te openen. Ik had ondertussen wel een beetje geld problemen, omdat het opstart-geld van VSO bijna op was, ik wel een check had met mijn eerste 2 maanden salaris erop, maar die in het weekend niet kon verzilveren en ik toch eten moest kopen!! Uiteindelijk (2,5 uur later) had ik een account, maar het zou nog een week duren voor ik bij mijn geld kon!!! Pffff. Uiteindelijk na wat gebabbel en even een overlegje met de baas mocht ik wat US dollars omruilen voor Malawiaanse Kwacha’s. Normaal kan dat niet (alleen in de grote steden), maar ze zouden het wel regelen met Blantyre. Vervolgens iets gedaan wat je in Nederland echt nooooit zou doen. Ik heb de dollars gegeven en ik kon de volgende dag terug komen voor de kwacha’s. Oke. (op goed vertrouwen…).

Nog even een uurtje naar kantoor gegaan en toen was de werkdag alweer voorbij… Maar toen had ik eten nodig!!! (alweer….). Dus ik op eigen houtje naar de markt… Echt. Het is niet dat het eng is, maar je voelt je zo ongemakkelijk en onzeker. De locals staren me aan, durven niets tegen me te zeggen (kinderen zijn vaak zelfs bang) en er wordt een hoop Chichewa gebabbeld en gegiecheld om je heen. De markt lui spreken weinig tot geen Engels en ik heb geen idee hoe duur alles is, wat het uberhaupt is en hoe ik het klaar kan maken. Ik heb er enigszins wat kunnen kopen waar ik iets van kon maken en ben er snel vandoor gegaan.

De eerste twee dagen heb ik best een beetje honger gehad. Weing geld, lastig dingen kopen op de markt, niet rekening houden met stroomstoringen, zodat je niet kan koken en dingen rauw eten is geen optie (ziektes). Pfff. Dat in combi met de warmte en vermoeidheid van alle nieuwe dingen maakten het 2 behoorlijk zware dagen!!! (met 3 keer per dag roerei, met tomaat, avocado, klein beetje aardappel en ui…).

In de avond brak echt de hel los. Onweer, hele heftige regen etc.. Jose’s huisje overstroomde, elektriciteit ging aan, uit, aan, uit, in de lodge zitten geen ruiten in de vensters (alleen gaas/hor) en de regen kwam met bakken naar binnen zetten en je moest schreeuwen om over de herrie heen te komen…

Dinsdag op kantoor heeeel veel handjes geschud (ik heet nu Malija of Mahija….en Malija means shirt…) en nog meer doorgelezen. Iets eerder weggegaan voorlunch om mijn geld van de bank op te pikken. Daar zagen ze me staan (ik ben de enige blanke vrouw in town. Er is nog 1 Ierse man en dat waren de blanke inwoners van Nsanje…) en de jongen kwam gelijk achter zijn balie vandaan (waar hij iemand aan het helpen was, lol) om mij mijn geld te brengen. Dat is pas service!!
Gelijk maar poging 2 op de markt gedaan en dat ging al stukken beter!! Nu ook rijst gevonden en iets dat op paprika/pepers leek (maar later het absoluut niet bleek te zijn) en groene bladeren die ik moet koken… Dat ging erop lijken!! Die middag ook voor het eerst in 2 dagen weer goed kunnen eten. Ik blij!!

’s-Avonds heeft Victor me laten zien waar de ‘supermarkt’ is (stel je er niet al te veel bij voor) en heb ik zelfs koekjes gevonden!! En spaghetti, tomatensaus en thee. Ik was echt zo blij!!!! En weer uitgenodigd door Byson en wat werkcollega’s om wat te drinken in de bar van de lodge. En wat schaakles gehad! (tot grote hilariteit, want vrouwen in Malawi schaken niet). En daarna weer aan het koken geslagen. De bladeren waren niet veel bijzonders, maar het is weer afwisseling. En de paprika bleek dat dus niet te zijn, maar was best goed te eten, dus prima!!