Bananen, avocado's en feest

Mijn laatste werkdag bij de District Council van Nsanje. Het is te onwerkelijk. Wel een hele drukke week met inpakken, het schrijven van de eindrapporten, het inwerken van Jared mijn vervanger, afscheid nemen en natuurlijk moet er een feestje komen. Vorig weekend mijn eerste afscheid. Van het weeshuis. Ik ben een kijkje wezen nemen bij de bouw. Al het materiaal om de slaapzaal af te bouwen is er, alleen het dak hoeft er nog maar op. Maar er moet even gewacht worden op het stoppen van de regens om het dak erop te zetten. Terwijl ik daar was heb ik ze een digitiale camera kunnen geven. Opgestuurd vanuit Nederland omdat hij daar toch maar in de la lag. Even George een spoedcursus camera gebruik gegeven en hij was al vrolijk foto’s van mij aan het maken. Met behulp van de camera kunnen ze mij via internet op de hoogte houden van de bouw. En foto’s maken van bonnen en facturen, om ze digitaal te kunnen versturen. Toen ik daar was heb ik ook 4 van de wezen gesproken. Ik wilde graag hun verhaal weten om dat op de site van het weeshuis te zetten. Wat mij vooral opviel was dat 3 van hun nog op de basisschool zaten terwijl ze 14 en 16 waren. In Nederland zou je dat niet verwachten, maar hier zijn grote leeftijdsverschillen heel normaal. Een 16 jarige in Standard 6 (groep 6, klas 4) is geen uitzondering. Dit komt met name door of de afstand die de kinderen moeten lopen om naar school te gaan, maar vaker nog omdat de ouders de kinderen tussen door weer van school halen als er geen geld is of er geholpen moet worden in het huishouden of op het veld.

Ik was op de mountainbike van Kendal naar het weeshuis gefietst. Iets te enthousiast, want dat hield 20 km tegen de wind in, deels heuvel op door los zand en modder fietsen. Terwijl ik al meer dan een jaar niet meer op een fiets gezeten heb. Ik was al kapot voor ik er was en toen moest ik nog terug. Op de terugweg ben ik door een gebied gereden dat pas overstroomt was. 1,5 week geleden stond ik nog met mn collega Mr Mwafumu in 1 van mijn tree nurseries te overleggen hoe we het committee konden helpen water naar de nursery te brengen omdat onze boompjes aan het verdrogen waren en 3 dagen later begon het te regenen met een flashflood tot gevolg. En zo zat ik afgelopen dinsdag met het Rode Kruis, MSF, de andere NGO’s en District Council in een spoed overleg om het getroffen gebied te helpen. Het blijft echt alles of niets hier. Van een dreigende droogte en overleggen hoe water op te vangen, naar een spoedoverleg vanwege een flashflood die huizen, oogst, vee en eten weggeslagen heeft. Het gebied ligt net ten zuiden van de Boma, tussen mijn huis en het weeshuis in. Een beetje ramptoerist spelen mocht best vond ik. Het gebied wat ik kan bereiken viel mee. Vooral heeel veel modder en overstroomde akkers. Ik vind het bijna jammer dat ik nu moet gaan en zo komende week niet mee kan naar het gebied om voedsel en noodpakketen uit te delen.

Gister heb ik mijn laatste trip naar Chididi in de bergen gehad. Heerlijk op zn Malawiaans chaotisch, maar uiteindelijk zaten we met zn vieren op 2 motoren op de bergen in. Ik had mijn opvolger achterop en dat is toch wel even heel wat anders, motor rijden met extra gewicht! De weg was altijd al slecht en door de regen van afgelopen week nog verder weggeslagen. Na wat wennen ben ik gelukkig zonder vallen in het dorp gekomen. 2,5 uur te laat, maar we waren er. Mijn laatste overleg, gespeecht in bijna vloeiend Chichewa (hoewel mijn uitspraak verschrikkelijk blijft), afscheid van de communities en nog 1 keer dansen met de dames van mijn committees. En als afscheidskado een gigantische zak avocado’s. Ik had van het weeshuis al een grote zak met bananen gekregen en ik heb geen idee hoe ik dat allemaal voor mijn vertrek morgen op moet krijgen! Gelukkig wilden mijn collega’s wel zorg dragen voor de avocado’s. Ik ben me nu alleen nog maar ziek aan het eten aan de bananen.

Gisteravond heb ik een geweldig afscheidsfeest gekregen van mijn collega’s en de Nsanje crew. Ik was een klein feestje van plan en had een collega gevraagd hoe ik dat aan moest pakken. Hij nam de hele organisatie gelijk over en mijn kleine feestje was niet zo klein meer. Met meer bier dan we drinken konden, een barbecue met geitenvlees en een collega als DJ hebben we op de binnenplaats van mijn kantoor gefeest tot iets te ver na middennacht en ben ik bedankt en uitgezwaait. Het werd met de speeches toch wel een beetje emotioneel…

Zo dadelijk gaan we naar de committees in het benedenstroomse deel van mijn project gebied. Afscheid nemen en Jared, mijn opvolger, introduceren. Ik heb wel even een aspirientje nodig voor we die kant opgaan… Wat ik wel mooi vind is dat Byson, de chauffeur die me ruim een jaar geleden in Lilongwe op is komen halen en mij naar Nsanje gebracht heeft, mij naar mijn laatste overleg gaat rijden. De District Commissionair (zeg maar directeur van Gemeentewerken Rotterdam en ook een soort van tijdeljike burgemeester) heeft een auto geregeld om mij en mijn bagage morgen naar Blantyre te brengen. Jammer genoeg wordt mijn chauffeur dan niet Byson, maar dat gaan we nog wel even proberen te veranderen. Wij vinden dat hij toch wel degene moet gaan zijn die mij weer uit Nsanje wegrijd! Een deel van de Nsanje crew is dit weekend in Blantyre en we gaan daar met zn allen en 3 VSO collega’s van mijn nog even op stap. Daarna naar Lilongwe voor mijn eindgesprek met VSO en 10 dagen vakantie! Die kan ik na deze week wel gebruiken.